॥ਮੋੜ੍ਹੀਆਂ॥
ਮੁਲ਼ਕ ਮੇਰੇ ਦੀਆ ਮੋੜ੍ਹੀਆਂ
ਕਦੇ ਨਾ ਪਈਆਂ ਥੋੜੀਆਂ
ਰਾਖੀ ਕਰਦੀਆਂ ਹੱਦ ਦੀ।
ਤਿੰਨ ਰੰਗੀ ਸਰਹੱਦ ਦੀ॥
ਜੌਂ, ਜਵਾਰ ਤੇ ਬਾਜਰਾ
ਖਾਈਏ, ਭਰੀਏ ਹਾਜ਼ਰਾ।
ਜਦ ਦਾ ਸਤਲੁਜ ਭਾਲਿਆ,
ਲੋਕੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ 'ਸਰਾ'॥
ਗੱਡੀਆਂ ਬਹੁਤ ਬਥੇਰੀਆਂ
ਤੇਰਾਂ-ਤੇਰਾਂ-ਤੇਰਾਂ
ਤੇਰੀ ਆਂ-ਤੇਰੀ ਆਂ-ਤੇਰੀ ਆਂ।
ਤੇਰੇ ਮੋਹ ਨੇ ਤੇਗ਼ਿਆ, ਮੱਤਾਂ ਵੀ ਨੇ ਫੇਰੀਆਂ॥
ਤੇ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਤੇਰੀਆਂ
ਭਰੇ ਮੁਲਕ ਵਿੱਚ ਬਾਤਾਂ
ਤੇਰੀਆਂ ਹੀ ਤੇਰੀਆਂ।
ਕਦੇ ਨਾ ਆਈਆਂ ਕਰਨੀਆਂ
ਠੱਗੀਆਂ ਤੇ ਹੇਰਾ-ਫੇਰੀਆਂ॥
ਵਾੜ ਖੇਤ ਨੂੰ ਖਾਂਦੀ ਜਾਏ,
ਸਾਨੂੰ ਨਾ ਕੋਈ ਇਹ ਸਮਝਾਏ।
ਗੁਰੂ ਮੇਰੇ ਲੜ ਫੜਿਆ ਅਸਾਂ
ਸਿਰ ਦੀਜੈ ਕਾਨ ਨਾ ਕੀਜੈ
ਸਿਦਕ ਮੂਲ ਨਾ ਜਾਏ॥
ਇੱਕ ਮੋਹੜੀ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦੀ,
ਗੱਲ ਜਾਏ ਕਦੇ ਵੀ ਨਾ
ਸਾਥੋਂ ਮੋੜੀ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦੀ।
ਸਿਦਕ ਮੂਲ ਨਾ ਜਾਏ॥
ਕੋਈ ਦਾਲ ਲਿਆਏ ਨਾ
ਪੈਂਦੀ ਵੰਡੀ ਜਦ ਛਿੱਤਰਾਂ ਦੀ॥
No comments:
Post a Comment