ਇੱਕ ਲਹੂ-ਲੁਹਾਨ ਕਵਿਤਾ
ਧਰਤੀ ਦੀ ਰਫਤਾਰ
ਦਾ ਮੈਂ ਹਾਂ ਇੱਕ ਸ਼ਿਕਾਰ।
ਬਲਦ ਨੂੰ ਆਖੋ
ਸਿੰਗ ਫਸਾ ਲਏ
ਅੱਧ ਵਿਚਾਲੇ ਜਾਂ ਮੱਧ ਵਿਚਕਾਰ॥
ਮੈਂ ਦਮ ਲੈ ਲਾਂ
ਜਾਂ ਦਿਲ਼ ਦੀ ਕਹਿ ਲਾਂ
ਕਿ ਪਹਿਲੀ ਸਹਿ ਲਾਂ
ਅਗਲੀ ਨਾ ਸੱਟ ਮਾਰ॥ ਬਲਦ ਨੂੰ ਆਖੋ
ਧਰਤੀ ਦੀ ਰਫਤਾਰ
ਹੈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ
ਕਿ ਇੱਕ-ਇਕ ਤਾਰ
ਜੋ ਹੋ ਗਈ ਚਿੱਟੀ।
ਮੈਂ ਸਿਰ ਦੇ ਭਾਰ
ਮੇਰੀ ਦਸਤਾਰ
ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਰੁਲਗੀ
ਪੋਟਲੀ ਖਿੰਡਗੀ
ਜੋ ਵਕਤ ਨੇ ਸਿੱਟੀ॥
(25 ਜਨਵਰੀ, 2001)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment